Hortiterapia

Ogrodoterapia, Terapia ogrodnicza, Ogrodolecznictwo to terminy odnoszące się do korzystnego oddziaływania ogrodów i Natury na organizm ludzki. Człowiek przez ok. 90% czasu swojego bytowania na Ziemi był ściśle związany z Naturą. Wiąże się z tym pojęcie – „Biofilia”, użyte pierwszy raz w literaturze przez Ericha Fromma w latach 70- tych ubiegłego wieku, a następnie dogłębnie przeanalizowany ok. dziesięć lat później przez profesora Edwarda Wilsona. Poprzez „Biofilię” rozumie się ścisły związek człowieka z przyrodą – szacunek dla wszystkiego co żyje, skłonność do nawiązywania relacji ze wszystkimi żywymi istotami, zarówno ze świata zwierząt jak i roślin. To instynktowna, pierwotna potrzeba, mająca swoiste podłoże genetyczne. Właśnie w tej pierwotnej potrzebie jest zakorzeniona Hortiterapia czyli Ogrodolecznictwo.

Idea naszych działań hortiterapeutycznych jest oparta na:

ZDROWIU jako wartości uniwersalnej, rozumianej, jako swoisty stan równowagi, harmonii w zaspokajaniu potrzeb fizycznych, emocjonalnych, intelektualnych i duchowych oraz na założeniu, że ZDROWIE CZŁOWIEKA / LUDZI jest ściśle powiązane ze ZDROWIEM ŚRODOWISKA / PLANETY na której żyjemy.
POWSZECHNOŚCI OGRODU, ponieważ może się mieścić zarówno w przestrzeni parkowej, jak i w jednej doniczce. Ogród postrzegamy, jako pewien fragment przyrodniczej przestrzeni, czasem wykreowany bardziej, a czasem mnie, taki, który zachwyca, z którym człowiek dobrze czuje się, który jak kadr zdjęciowy jest tylko fragmentem rzeczywistości.

Hortiterapię traktujemy jako działania wspomagające, swoisty wytrych do poprawy kondycji psychofizycznej współczesnego człowieka, który żyje w ciągłym pośpiechu, pod presją czasu i wszechobecnej oceny, w permanentnym stresie. Ten problem dotyka dorosłych, młodzież i dzieci. Taki stan powoli zabija radość życia.

Ogranicza również dostęp do własnych, indywidualnych zasobów człowieka: wykorzystania zdobytych doświadczeń, wiedzy, kreatywności, umiejętności nawiązywania głębszych relacji i empatii. W czasie zajęć hortiterapeutycznych można pracować nad zniwelowaniem tych deficytów poprzez wprowadzenie działań, akcentów opartych o słowa klucze:

bezpieczeństwo – akceptacja (brak lęku przed odrzuceniem), jeśli ocenianie to tylko dla wyciągnięcia wniosków (nie współzawodnictwo),
przyjemność – radość z tego co robię, z odkrywania nowej dla mnie rzeczywistości,
docenianie – zauważenie osoby, jej pracy, wysiłku, zaangażowania,
przestrzeń – wspieranie, nie wyręczanie, „Daj przestrzeń i bądź blisko”,
sprawczość – zakotwiczenie w pozytywnych emocjach, związanych z efektem swojej pracy,
lekkość – „mam wybór”, budzi chęć do współpracy,
uważność – odprężona uwaga, czucie, kontakt ze swoimi zmysłami,
systematyczność – zalecenie regularnej praktyki hortiterapeutycznej.

Bardzo dużo uwagi na zajęciach, poświęca się na pracę ze zmysłami. Sprawnie działający, zintegrowany układ nerwowy, właściwie odbierający, porządkujący i przetwarzający informacje dostarczane przez zmysły, zapewnia komfort życia i otwiera drogę do rozwoju.

Zajęcia hortiterapeutyczne są adresowane do różnych grup rozwojowych, wiekowych i społecznych. Z zajęć korzystają dzieci przedszkolne, szkolne, młodzież na poziomie szkoły średniej, osoby dorosłe oraz seniorzy.

Myśl przewodnia scenariusza każdych zajęć zawiera się w słowie „Różnorodność” (przyrodnicza, wiekowa, intelektualna, sprawnościowa, społeczna) z którego kiełkuje lepsza jakość życia dla uczestników. Parafrazując słowa ks. Jana Twardowskiego – „Różnorodni potrzebują siebie..”